سیاهی که در می رسد، مار و عقربها از سوراخ برای نیش زدن بیرون می آیند. غزال که به خاک می افتد، کفتارها برای تکه تکه کردنش هجوم می آورند و سرانجام، عده ای ابله سودمند همراه و همزبان با اوباش سایبری رژیم پس از هر جنایت علیه ساکنان اشرف/ لیبرتی راه دشوار آشپزخانه تا کامپیوتر را طی می کنند تا میرزابنویس دهن گشاد رژیم شوند.
این خوش نشینها بدون حضور در یک کلاس عملی، برای مبارزانی که سابقه بیش از سه دهه مبارزه سخت و بی امان با رژیم جمهوری اسلامی را در کارنامه دارند، نسخه می پیچند و از خزینه ذهن ارباب – رعیتی خود استدلال بیرون می کشند که "رهبران اعضا را به کشتن داده اند".این متخصصان منزوی، هرگز مناسبات جمعی و تشکیلاتی را درک نکرده اند اما خود را "مخالف" و "سیاسی" می نامند و جهت نمایش انساندوستی، برای کسانی که در مبارزه جان خود را از دست داده اند، به قید شرط و تبصره اشک تمساح می ریزند.
غیر از این جمع، ارتش سایبری جمهوری اسلامی هم پس از هر عملیات جنایتکارانه، به لطف ساعتی هفت هزار تومان دستمزد، به صف و آماده به خدمت می شود تا پشت چهره های مرموز و ناشناخته، گندابه های فکری اطاق فرمان خود را در پوششهای مختلف، از حمله مستقیم تا دلسوزی مزورانه به اطراف بپاشد.
پاسخ به مار و عقربها این است: پرنده از پرواز دست نمی کشد، بخاطر اینکه کسی تیر در کمان دارد. پرنده، پرنده است. این مار و عقربها هستند که در لانه های خود دفن می شوند.
